Toplumsal dinamiklerin başında gelen devrimci gençlik hareketi nesnel olarak barındırdığı güçlü gelişme ve sıçrama potansiyeline denk düşen bir çıkışın yolunu arıyor. Kitleselleşme ve istikrar kazanma eğilimindeki toplumsal muhalefet güçleri arasında en hızlı refleks gösterme avantajına sahip devrimci gençlik hareketi, mevcut durumu aşabilmek devrimci-demokratik kuvvetlere öncülük yapabilmek için politik mücadelede daha bütünlüklü bir yönelime ihtiyaç duyuyor.
Açık ki yeni bir sıçrayışın önüne engel olarak dikilen ve giderek birbirine daha çok etkide bulunan konular, gelinen aşamada devrimci gençlik hareketinin üzerinde ağırlık yapıyor ancak söylemek gerekir ki, devrimci gençlik hareketinin gelişim sorunlarını çözüme kavuşturmak uzun erimli bir mücadele sürecinin ürünüdür. Politik hareketin içerisinde yürünerek gelişme kaydedilecek ve eksiklikler tamamlanacaktır. Yoksa kimsenin elinde sorunların çözümü için sihirli bir değnek yoktur.
Dolayısıyla bu denklemi bozmanın ve fasit daireyi parçalamanın yolu mücadelenin en temel üç sacayağında yenilenmekten geçiyor. Sıçramanın ve atağa geçmenin yolunu arayan gençlik mücadelesi politika, örgüt ve kadro düzleminde yeni bir varoluş tarzını inşa etmek göreviyle karşı karşıyadır.
Politik Öncülüğün Köşe Taşları
Devrimci gençlik hareketinin gelişim sorunları olarak tarifleyeceğimiz durum, en yalın biçimiyle politik öncülük ve önderlik meselesidir. Bu iddianın başarılabilirliği dolaysız olarak devrimci gençlik örgütlenmesinin niteliğine ve onun kadrolarına bağlıdır.
a) Gençlik Hareketinde Amaca Bağlılık: Koparıp Almak ve Kazanmak
Bu bağlamda önceliği politika yapma tarzına vermek gerekir. Kitlelere öncülük ve önderlik sorunu politik mücadeleyle kurulan bağın ve iktidar bilincinin somutlanışını tarif eder. Politik gelişmelerle nasıl ilişkileniyoruz sorusu temel sorudur. İktidar mücadelesine yaklaşım, hedeflerle kurulan ilişki, başarı ve kazanmaya odaklanma, enerjik bir tanımlama ile başarıyı güvenceleme ve kuvvetleri yeni çarpışmalara hazırlama görüş açısı politik mücadele ve iktidar bilincindeki kararlılığı, cüreti ve berrak zihin açıklığını yansıtır.
Devrimci gençlik hareketinin yakın tarihi gösteriyor ki, önemli siyasal çıkışlar ve politik süreçlere öncülük etme imkanı bu perspektiften uzak kalındığı sürece yitiriliyor. Hal böyle olunca devrimci gençlik mücadelesi rutinleşmiş bir hareket tarzına geri dönüyor, önemli siyasal süreçlerin yaratıcısı olurken kazanmaya doğru sıçramayı başaramıyor.
Devrimci gençlik hareketi için bu sorunun çözümü, kendi politik-örgütsel dizilimini, ataklık ve kazanmak üzerinde yeniden inşa etmesidir. Burada kazanmak soyut ya da yalnızca propagandif bir hedef değil, yeni bir hareket tarzı demektir. Bütün planlamaların, mücadele araç gereçlerinin, eylem biçimlerinin, ittifakların bu hedefe kilitlenmesidir. Tüm bunlar, şu an için faşist saray rejiminin ateşini karşılayan devrimci gençlik hareketinin yoğun bir karşı ateşi başlatabilmesi içindir.
Faşist saray darbesinin başlangıcından bu yana dizginsiz faşist terör, devrimci-demokratik mücadelenin hemen tüm bileşenleri üzerinde zamanla bir ihtiyatlılık, savunmacılık ve kendini sakınma hallerini şu ya da bu düzeyde yaratmıştır. Bilinen bir tabirle “hareket her şey, amaç hiçbir şey” görüşü pratik olarak yaygınlaşmıştır. Ancak durum değişiyor, kitlelerin itirazları eylemlerine yansıyor. Hareketi hedefe, hedefi de kazanmaya bağlayan bir militanlık, gözüpeklik, ve atılganlık yeni bir mücadele düzeyine ulaşmanın sıçrama tahtalarıdır. Devrimci gençlik hareketinin böylesi bir ataklık pozisyonunda konumlanması toplumsal mücadele kuvvetlerine de cesaret aşılayacaktır.
b) Faşist Saray Rejimi ve Savunmadan Saldırıya Devrimci Gençlik Hareketi
Devrimci gençlik hareketinin politik mücadeledeki ana eksenini faşist saray rejimine karşı mücadele oluşturuyor. Hangi konu başlığında ya da hangi özgün gündemin etrafında şekillenirse şekillensin, her gelişme faşist şeflik rejimine karşı mücadelenin konusuna dönüşüyor. Bu belirleyici dinamik, devrimci gençlik hareketinin, toplumsal mücadele kuvvetleri ile bütünleşik bir hareketinin önünü daha güçlü açıyor. Devrimci gençlik hareketi, üniversitelerden sokaklara doğru genişleyen bir politik hatta faşist saray rejimine karşı sürükleyiciliğin ve ataklığın öznesine dönüşebilmelidir. Bütün bir devrimci gençlik hareketinin deneyimi gösteriyor ki bu başarıldığı ölçüde, öncülük ve önderlik diyalektiği doğru biçimde işlemeye başlıyor.
Bu bakımdan Boğaziçi üniversitesi direnişi, özerk-demokratik üniversite mücadelesinde ve en genel anlamda gençlik hareketinde yeni bir sıçrama eşiğidir. Ve devrimci gençlik hareketine damgasını vuran bu güncel deneyime bir de bu görüş açısıyla bakmak zorunludur. Öyle ki Boğaziçi Üniversitesinin direnişi, kayyum rektöre karşı mücadelenin sınırlarını çoktan aşmış ve faşist saray rejimiyle doğrudan çarpışmanın mevzisi olmuştur. Direniş, AKP-MHP faşist ittifakı karşısındaki en geniş demokratik kuvvetleri etrafında biriktirmiştir. Görülüyor ki devrimci gençlik hareketinin faşist saray rejimi karşısında sergilediği devrimci çıkışla birlikte, bütün toplumsal mücadele kuvvetlerini yeni bir saflaşma ve mücadele temposuna kavuşmuş bulunuyor. Gençlik hareketinin öncü çıkışı yeni bir mücadele eşiğine sıçramanın zorunluluğunu yalnızca gençlik hareketine değil tüm devrimci demokratik kuvvetlere göstermiştir.
Elbette ki burada Boğaziçi Üniversitesi direnişi, tüm bu çelişkilerin keskinleştiği aktüel bir mücadele başlığı olarak güncel bir örnektir. Ancak daha geniş bir perspektiften ele almak gerekirse, mesele devrimci gençlik hareketinin faşist saray rejimine karşı mücadeleye öncülük edebilmesidir. Bu görev üniversiteleri örgütlemek kadar, faşist saray rejimi ile bütün cephelerde gerçekleşen çarpışmaların en önüne geçmeyi zorunlu kılar. Bunun anlamı işçi direnişleri ile bütünleşmek, adalet mücadeleleri ile ortaklaşmak, ekolojik yıkıma karşı direnenlerle bulaşmak olabileceği gibi halklarımızın birleşik demokratik cephesi HDP’yi savunmak, şovenizme ve sömürgeciliğe karşı mücadele etmek ve politik özgürlükler uğruna militanca dövüşmek de olabilir. Burada esas olan, belirleyici çarpışma düzlemini yakalamak ve hareket halindeki antifaşist kitlelere öncülük etmektir.
Tüm bu başlıkların içerisinde, taşıdığı politik imkanlar bakımından devrimci gençlik hareketinin gelişimine ivme kazandıracak iki konu başlığının üzerinde özenle durmak gerekiyor.
İlk olarak, kadın özgürlük mücadelesi son dönemlerin en dinamik kuvvetini oluşturuyor. Kadına yönelik şiddet, taciz, tecavüz ve cins kırımlarına karşı kadınların yaşam hakkı mücadelesi yer yer AKP-MHP faşizmine geri adım da attırabiliyor. Özellikle genç kadınlar kadın özgürlük mücadelesinin aktif bileşeni durumundalar. Kimi gündemler ve İstanbul Sözleşmesi’nden çekilme kararı gibi saldırılarda genç kadınlar, kadın özgürlük mücadelesinin sürükleyici damarını oluşturuyor. Yeni bir eşiğe sıçrama göreviyle karşı karşıya kalan devrimci gençlik hareketi; genç kadınların ve LGBTİ+’ların heteroseksizme ve ataerkiye karşı mücadelesini, gençlik hareketinin akademik-demokratik mücadelesiyle birleştirme imkanlarına odaklanmalıdır. Açık ki genç kadın hareketi kadın özgürlük mücadelesine gençliğin enerjisi ve militanlığını taşırken, gençliği de kadın kitleleri içinde büyütecek imkanlar ortaya çıkaracaktır.
İkinci olarak ise, gençliğin antifaşist mücadelede kuvvetlerini birleştirmesi, dönemin önemli ve yol açıcı kazanımı olarak kaydedilmelidir. Bununla birlikte birleşik mücadele çizgisinin mücadele araç ve biçimleri, politik hareket tarzı, başvurulan yol ve yöntemler ve başarılmak istenen hedefler çerçevesinde çıtasının yükselmesi elzemdir. Protestoculuğun ilerisine geçecek bir direniş hattı belirlemek, başarıyı güvenceleyecek adımlarla, giderek iddiasını büyüten ve somut kazanımlarla ilerleyecek bir antifaşist mücadele örgütlemek kesinlikle olanaklıdır. Devrimci iddiaları büyütme isteğinin bir ifadesi olan birleşik mücadelenin mevzisi ne kadar ileri olursa, gençlik hareketi de aynı ölçüde ileri sıçrayacaktır.
c) Yeni ve Daha İleri Bir Duruma Sıçramak için: Gençlik Mücadelesinde Kitle Hareketi
Devrimci gençlik hareketi, faşist saray rejiminin yoğun baskı ve saldırganlığı altında geriye çekiliş dönemini artık yaşamıyor. İçerisinde bulunduğumuz evre, öncülerin istikrar kazanmaya başlayan politik hareketlerinin yanı sıra kendiliğinden hareketlerin de çoğaldığını gösteriyor. Bu koşullarda devrimci gençlik hareketi kitle hareketinin akacağı daha güçlü kanallar yaratmak durumundadır.
Boğaziçi Üniversitesi direnişi başta olmak üzere bir dizi gelişme, gençlik kitlelerinin daha güçlü sokağa çıktığını gösteriyor. Buna bağlı olarak hareketin öncüleri, gençlik kitlelerini politik aksiyona sokma kapasitesini güçlendirmek zorundadır. Devrimci gençlik hareketinin talepleri kitleselleştiği ölçüde faşist saray rejimini zorlayacak ve gedikler açacaktır. Öncülerin bütün hareketi kitlelerin devrimci enerjisini devingen kılmak amacına kilitlendiği gibi, kitle dinamiği ile bütünleşen hareketler de daha atak bir görünüme girecektir. Gençlik hareketinin özneleri, kitleler ile bütünleşmenin kapısını aralayacak politik mücadeleler, araçlar, yöntemler ve örgütsel biçimler üzerine oldukça somut öneri ve yöntemleri bugünden başlayarak örgütlemekle yükümlüdür.
Elbetteki bu gelişme öncülerin devrimci çıkışları ile yaratılmıştır. Ve öncüler hareketin farklı merhalelerine denk düşen farklı tipteki öncü görevlerini oynamaya devam edecektir. Devrimci gençlik hareketi, iç içe geçen görevler bütünüyle karşı karşıya bulunuyor.
Yolu Açarken: Devrimci Gençlik Hareketinde Öncü Örgüt – Öncü Kadro İlişkisi
Devrimci gençlik hareketinin mevcut sınırlarını aşma iddiası aynı zamanda bu iddialara denk düşen bir gençlik örgütlenmesinin varlığıyla söylem olmaktan çıkar ve pratik karşılık kazanır. Öyle ki gençlik mücadelesinin ihtiyaç duyduğu yaratıcı önermeler üretebilir, doğru sloganlar belirleyebilir, radikal çağrılarla faşizme meydan okuyabilir, düşüncede tamamlanmış bir dönem taktiği oluşturabilirsiniz. Lakin son kertede işin gelip dayanacağı nokta örgüttür. Politik çağrı ve planlamalarınızı hayata geçirecek bir örgüte sahip değilseniz tüm gayretiniz kağıt üzerinde kalacaktır.
Buradan bakıldığında politik hedefler ile bu hedeflere ulaşma yöntemi ve gençlik örgütlenmesinin niteliği arasında dolaysız bir bağ vardır. Amaç-araç ilişkisi kapsamında ele alınırsa devrimci politika devrimci nitelikte bir gençlik örgütü gerektirir. Eğer gençlik örgütleri mevcut politik iddialarına uygun bir konumlanma içerisinde değilse bu tıpkı ordunuz yokken silah başına demek gibidir. Bu ise, devrimci gençlik hareketinde iddia kaybı, rutinlik ve giderek lafazanlıktan başka bir şey getirmeyecektir.
Her mücadele biçimi onun karakterine uygun örgütlenme eşliğinde amacına erişir. Ekonomik-demokratik mücadeleden politik iktidar mücadelesine kadar, güncel taktiğe bağlı pek çok örgüt biçimlerini de hesaba katmak üzere araç-örgüt fikri çözümlenmesi gereken öncelikli sorundur. Günümüz bakımından değerlendirildiğinde devrimci gençlik hareketinin ihtiyacı mücadelenin bütün araç ve biçimlerini kullanabilecek yetkinlikte bir gençlik örgütüdür. Bu aynı zamanda gençlik hareketi içerisinde devrimcilik ve reformculuk arasında bir tercih yapmak demektir. Bir dizi gençlik örgütünün sıçrama yapmasının önündeki temel engel de burada saklıdır.
Devrimci gençlik hareketinin kendisini yenilemesi gereken bir diğer öznesi ise devrimci gençlik örgütleri bağlamında, devrimci gençlik kadrolarıdır. Eğer ki devrimci gençlik hareketi yeni bir mücadele düzeyini kazanacaksa bu gençlik kadrolarının da yenilenmesini zorunlu kılar. Politik ataklık, saldırganlık, kitlelere hücum her şeyden önce gençlik kadrolarında karşılığını bulacaktır.
Devrimci mücadelenin eskimeyen tanımıyla söylenecek olursa, yeni dönemin mücadele programını önüne koyan devrimci gençlik hareketinin geleceğini kadrolar belirleyecektir. Bunun anlamı, politik mücadelenin ihtiyaçlarına karşılık gelen örgütsel görev ve sorumlulukların daha nitelikli ve daha kararlı gençlik kadrolarını zorunlu kıldığıdır.
Dönemin ana halkası kuvvetlerin atılıma geçirilmesidir. Hazırlık konusu ise somuttur. Devrimci gençlik hareketi faşist saray rejimini yıkma eyleminin öncüsü olacaksa devrimci politika ve devrimci örgüt bunun iç içe geçen halkalarıdır. Dönem hız ve kararlılık istiyor. Cürette, atılganlıkta, yaratıcılıkta, militanlıkta, fedailikte zamanın parolasıdır: Sosyalist gençlik en öne!
